سیستم Martingale

سیستم Martingale یک استراتژی سرمایه گذاری بزرگ است. این استراتژی مبتنی بر این ایده است که برای ثروتمند شدن فقط یک دست خوب لازم است. به آن سناریوی انتظار صفر نیز می گویند. این استراتژی فقط در تئوری محتمل به نظر می رسد. داده های تاریخی نشان می دهد که چنین رویکردی فقط برای مدت کوتاهی می تواند کار کند. همچنین، این رویکرد با ریسک های بالا همراه است.

سیستم Martingale یک استراتژی سرمایه گذاری است، به ویژه توسط کسانی که اهل ریسک بالایی هستند انجام می شود. با این حال، در میان معامله گران فارکس و سرمایه گذارانی که به دنبال بازده فوری هستند، رایج است. پل پیر لوی اولین بار رویکرد مارتینگل را در قرن 18 معرفی کرد. لوی یک ریاضیدان فرانسوی بود.

بر اساس این استراتژی، معامله گر معاملات خود را دو برابر می کند و به دنبال یک سود خوبی در معاملات است. از طرف دیگر، سرمایه‌گذار می‌تواند با تکرار استراتژی برای یک دوره طولانی، ریسک بزرگ‌تری بپذیرد.

اغلب به آن رولت سیستم Martingale یا سیستم Grand Martingale گفته می شود. با این حال، این رویکرد یک اشکال بزرگ دارد - ذهنیت کوتاه مدت. در دراز مدت، بسیار بعید است که این استراتژی کارساز باشد.

بسیاری از مطالعات داده‌های مارتینگل گرافیکی را تجزیه و تحلیل می‌کنند و مشاهده کرده‌اند که این استراتژی شانس برنده شدن را در کوتاه‌مدت افزایش می‌دهد اما در بلندمدت به شدت شکست می‌خورد.

یکی دیگر از اشکالات آشکار این رویکرد، ریسک بالای مرتبط با آن است. افراد کم تجربه با سرمایه کم ممکن است با تکرار بیش از حد این فرآیند مقدار زیادی پول از دست بدهند. بنابراین، فقط برای سود کوتاه مدت توصیه می شود. در غیر این صورت، یک ماشین حساب ساده Martingale System می تواند به طور قابل توجهی نشان دهد که چگونه افرادی که میل به برنده شدن بزرگ دارند.

در فارکس، سیستم Martingale بسیار رایج است. سرمایه گذاران روی ارزهای مختلف ریسک می کنند و به ماهیت نوسانات مبادلات خارجی متکی هستند. در بازار فارکس، نتیجه همیشه یک متغیر است. به موازات یک نتیجه ساده برد یا باخت اجرا نمی شود.

در فارکس، معامله‌گران می‌توانند قیمت دقیقی را که می‌خواهند از آن خارج شوند را تعیین کنند - صرف نظر از ضرر و زیان. معامله گر می تواند مقدار (سود یا زیان احتمالی) را تعیین کند.

رویکرد مارتینگل در میان معامله گران ارز رایج است زیرا قیمت ارزها به ندرت به صفر می رسد. این تمایز بین فارکس و بازار سهام است. بنابراین فارکس معامله گرانی را با سرمایه قابل توجهی جذب می کند.

فرض کنید یک معامله گر با جهت حرکت مثبت از روش مارتینگل روی یک جفت ارز استفاده می کند. در چنین سناریویی، معامله‌گر ممکن است ارزی را با بفروشد و ارز دیگری را با بهره بالاتر بخرد.

در سیستم دو روش مارتینگل وجود دارد. اجازه دهید دوباره فرض کنیم که فرانک با پیش بینی روند صعودی یک لات خریداری می کند. به طور همزمان، فرانک یک لات را به همان قیمت می فروشد. اگر با توقف یک مارتینگل قیمت پایین بیاید، دیگری آن را تصاحب می کند.

این تکنیک می تواند در دوره هایی که قیمت متفاوت است، پیپ کسب کند. با این حال، تراکنش‌های برنده فرانک فقط به مقدار زیادی نیاز دارند و تفاوت نسبی گسترده‌ای بین این دو مارتینگل وجود ندارد. در این استراتژی، خطرات مرتبط با مارتینگل اول با پیپ هایی که فرانک از مارتینگل دوم به دست می آورد، کاهش می یابد.

رویکرد مارتینگل تنها در کوتاه مدت سودآور است. سودهای کوچک اغلب معامله گران با اعتماد به نفس عاطفی را وادار می کند تا با سرمایه بیشتری وارد بازار شوند. اما، در نهایت، معامله گرانی که برای مدت طولانی ادامه می دهند، مقدار زیادی پول از دست می دهند.